[ ::: ♥Keep_Mailing♥ ::: ]™ મૈં લોગોં સે કહ દૂંગા કે ઉસે ફુરસત નહીં મિલતી (Gujarati)

Please use http://translate.google.com/ to translate this article to Language of your choice. તુમ તાલ્લુક તોડને કા કહીં જિક્ર ના કરના ફરાઝ, મૈં લોગોં સે કહ દૂંગા કે ઉસે ફુરસત નહીં મિલતી! ડૉ. શરદ ઠાકર     વર્ષો પહેલાંની ઘટના. બપોરનો સમય હતો. મારા એક ડોક્ટર મિત્રનો ફોન આવ્યો, 'સાહેબ, પહેરેલાં કપડે આવી જાવને! એક પ્રોબ્લેમ ઊભો થયો છે. સમજાતું નથી આ પરિસ્થિતિમાં શું કરવું જોઈએ. તમે આવો તો, એક કરતાં બે ભલા!' મિત્રનું નામ ડો. દેસાઈ. એ પણ ગાયનેકોલોજિસ્ટ જ હતા. એમનું પ્રાઇવેટ નર્સિંગ હોમ હતું, હું ત્યારે એક જનરલ હોસ્પિટલમાં ફરજ બજાવતો હતો.  વિમાળા ચેકઅપ માટે ડો. દેસાઈ પાસે આવતી હતી. ડો. દેસાઈએ એક-બે વાર પૂછી લીધું હતું, 'તમારી આ પહેલી જ સુવાવડ છે, પિયરમાં જવાનું હશેને?'     ડો. દેસાઈના ફોનથી મને આશ્ચર્ય એટલા માટે થયું કે જો સર્જિકલ સ્કિલની વાત કરું તો એ પૂરેપૂરા સક્ષમ હતા અને ગમે તેવો અઘરો 'કેસ' પણ હેન્ડલ કરી શકે તેવા હતા, પણ વ્યવહારુ મામલે જરાક ઢીલા-પોચા ખરા.   હું માત્ર મિત્રભાવથી નીકળી પડ્યો. મારી ધારણા હતી કે દેસાઈના નર્સિંગ હોમમાં ગંભીર સ્થિતિમાં કોઈ ગર્ભવતી સ્ત્રી હશે, ચાળીસ-પચાસ સગાંઓ ઊભાં હશે, ગ્લુકોઝનો બાટલો કે લોહીની બોટલ ચડી રહી હશે. ડોક્ટર અને દર્દીનાં સ્વજનો વચ્ચે કોઈ મુદ્દે દલીલબાજી, મતભેદ કે ઝઘડો ચાલી રહ્યો હશે. (એ વખતે આજની જેમ દવાખાનામાં તોડફોડ કરવા જેવી ઘટનાઓ બનતી ન હતી.) પણ મારી ધારણા હતી કે હું મુખ્ય ઝાંપામાંથી પસાર થઈશ તે વખતે મારા કાનમાં ઘાંટાઘાટ અને ઉગ્ર ઝપાઝપીના અવાજો અથડાશે, પણ મારી ધારણા ખોટી પડી. ડો. દેસાઈના નર્સિંગ હોમમાં સન્નાટા જેવો માહોલ હતો. ટોળું તો હતું જ નહીં, એકાદ સગું પણ ક્યાંય દેખાતું ન હતું. હા, લેબર રૂમની દિશામાંથી પ્રસૂતાની ચીસ સંભળાતી હતી, જે તરત શમી જતી હતી. ડો. દેસાઈ કન્સલ્ટિંગ રૂમમાં બેઠા હતા. ભારે તણાવમાં હતા. ચહેરો વ્યગ્ર, આંખો ત્રસ્ત, માથાના વાળ ઊભા. 'હાશ! આવી ગયા તમે? પ્લીઝ, બેસો. ખૂબ સારું કર્યું તમે...' એનો તંગ ચહેરો મને જોઈને જરાક હળવો થયો. 'બોલો, શું પ્રોબ્લેમ છે?' મેં પૂછ્યું. જવાબમાં એણે આખી દાસ્તાન કહી દીધી. પેશન્ટનું નામ વિમળા. દેખાવમાં નેપાળ બાજુની હોય તેવી. કાળી નહીં, પણ ભીને વાન. ચહેરો ભરેલો, નમણો. નાક અને આંખો પરથી દેખાઈ આવે કે તે બહારના પ્રદેશની હોવી જોઈએ. ગુજરાતી બોલી શકે, પણ પૂર્વોતરના લોકો બોલતા હોય એવું. નવ-નવ મહિના સુધી એ ચેકઅપ માટે ડો. દેસાઈ પાસે આવતી રહી હતી. ડો. દેસાઈએ એક-બે વાર પૂછી લીધું હતું, 'તમારી આ પહેલી જ સુવાવડ છે, પિયરમાં જવાનું હશેને?' 'નાહીં! હમ ડિલિવરી ઇધર હી કરવાયેગા. હમ ઉધર નહીં જાયેગા.' વિમળાનો જવાબ હતો. ડો. દેસાઈની જગ્યાએ હું હોત તો જરાક ઊંડો ઊતર્યો હોત. ખણખોદ કરી હોત, પણ ન કરી. એ વાત કરી રહ્યા હતા ત્યારે આ મુદ્દો મેં મારા દિમાગમાં 'સેવ' કરી લીધો. મેં નક્કી કર્યું હતું કે જે વાત તર્કસંગત ન લાગે તેના પર અવશ્ય ધ્યાન આપવું જ. એમાં જ એ સમસ્યાનો ઉકેલ હોવો જોઈએ. વાત આગળ વધારું. એ નક્કી થઈ ગયું કે વિમળાની ડિલિવરી ડો. દેસાઈના હાથે જ થવાની છે. હવે તારીખ નજીક આવતી જતી હતી. ડો. દેસાઈને યાદ આવ્યું, એમણે પૂછી લીધું, 'વિમળાબહેન, હજુ સુધીમાં એક પણ વાર તમારા પતિ તમારી સાથે આવ્યા નથી. મોટા ભાગે તમે એકલાં જ આવો છો, ક્યારેક તમારી પડોશણને સાથે લઈને.' 'હમારા મરદ બિઝનેસ કરતા હૈ. વો હફતે મેં ચાર દિન બાહરગાંવ જાતા હૈ.', 'પણ બાકીના ત્રણ દિવસ તો એ અહીં રહેતા હશેને? તો એકાદ વાર એને સાથે લઈ આવો.' એ પછી પણ જ્યારે આવી ત્યારે વિમળા એકલી જ આવી. ડો. દેસાઈ બગડ્યા, 'વિમળાબહેન, આવું નહીં ચાલે. તમે જ્યારે ડિલીવરી માટે આવો ત્યારે તમારી સાથે કોઈ જવાબદાર વ્યક્તિ હોવી જ જોઈશે. પછી એ તમારા પતિ હોય, સાસુ-સસરા, દિયર-દેરાણી, જેઠ-જેઠાણી, ભાઈ કે બહેન કોઈ પણ હોય. તમે સાવ એકલાં ચાલ્યાં આવો તો નહીં ચાલે.', 'ઐશા ક્યૂં? ડિલિવરી હમારી કરવાની હૈ કિ દૂશરોં કી?', 'અરે! તમે સમજતાં કેમ નથી? આ જેવું તેવું કામ નથી. એક જીવની અંદરથી બીજા જીવને બહાર કાઢવાનો છે. નાકમાંથી શ્રીફળ કાઢવા જેવું અઘરું કામ છે! ગમે ત્યારે ગમે તે થઈ શકે છે. એ વખતે મારે પૂછવું કોને? તમારી સાથે આવેલી પડોશણને? પછી તમને કે તમારા બાળકને કંઈ થઈ ગયું તો બીજા દિવસે તમારા પતિદેવ આવીને મારું ગળું પકડે.', 'ઐશા નહીં હોગા, શા'બજી!' વિમળા આટલું બોલીને ગઈ. ખરેખર એવું જ બન્યું જેવું ડો. દેસાઈએ ધાર્યું હતું. નિર્ધારિત તારીખની ઉપર છ દિવસ ચડી ગયા એ પછી વિમળાને સુવાવડનું દર્દ ઊપડ્યું. મધરાતના સમયે વિમળાને લઈને એક પડોશણ આવી. ડો. દેસાઈનો પહેલો જ પ્રશ્ન, 'પેશન્ટના હસબન્ડ ક્યાં છે?' જવાબ પડોશણે આપ્યો, 'બહારગામ. બિઝનેસ ટૂર માટે.', 'એવું ન ચાલે. મેં વિમળાને સ્પષ્ટપણે કહ્યું હતું કે...', 'હા સર, પણ એમાં વિમળાનો કે એના વરનો વાંક નથી. તમે 8 તારીખ આપી હતી. સુરેશભાઈ ચોથી તારીખથી બિઝનેસને બાજુ પર મૂકીને ઘરમાં બેસી રહ્યા હતા, પણ દરદ ઊપડ્યું જ નહીં, તો એ શું કરે? એ કાલે બપોરે જ બહારગામ ચાલ્યા ગયા.' 'નહીં ચાલે. એમને ફોન કરો. પાછા બોલાવી લો.' ડો. દેસાઈએ કડકાઈ ધારણ કરી લીધી.  હું સાંભળી રહ્યો હતો. ડો. દેસાઈ મને વિમળાની દાસ્તાન સંભળાવી રહ્યા હતા. અહીં ફરી એકવાર મારા કાન સરવા થયા. માન્યું કે વિમળાના પતિ સુરેશને બિઝનેસ ટૂર પર જવું જ પડે એવું હશે, પણ તો પછી એનું એક પણ સગું કે વહાલું કેમ વિમળાની સાથે ન હતું? પિયર ભલે નેપાળ બાજુ હોય, પણ સુરેશ તો ગુજરાતનો જ હતો ને? યે પોઇન્ટ નોટ કિયા જાયે! વાત આગળ વધારું. મધરાતથી ડો. દેસાઈએ પ્રયત્નો શરૂ કર્યા. નોર્મલ ડિલિવરી થઈ જાય તે માટેના તમામ ઉપલબ્ધ ઉપાપો અેમણે અજમાવી લીધા. પંદર કલાક વીતી ગયા. ડિલિવરી ન થઈ. હવે ગર્ભાશયમાં બાળકની સ્થિતિ બગડવા માંડી હતી. એ અંદર જ ઝાડો કરી ગયું હતું. એવું ગંદું પાણી એનાં ફેફસાંમાં અને હોજરીમાં પ્રવેશી જાય તેવી પૂરી સંભાવના હતી. તાત્કાલિક સિઝેરિયન કરવાનો નિર્ણય લેવો પડે તેમ હતો. 'અહીં પ્રોબ્લેમ થયો છે, સાહેબ.' ડો. દેસાઈ હવે મુદ્દાની વાત પર આવ્યા, 'સિઝેરિયન મોટું અને જોખમી ઓપરેશન છે. વિમળાનું બ્લડપ્રેશર પણ વધારે છે. એને ડાયાબિટીસ પણ છે. આવી સ્થિતિમાં ઓપરેશન કરવાના સંમતિપત્રક પર સહી કરનારું કોઈ નથી.' 'એના પતિને જાણ કરી કે નહીં?' 'અરે મારા સાહેબ! પંદર ફોન કોલ્સ પડોશણે કર્યા, વીસ વિમળાએ કર્યા, એકવાર મેં પોતે સુરેશભાઈની સાથે વાત કરી, પણ એ માણસ તો એક જ જવાબ આપ્યા કરે છે.' 'શું?' મારા કાન ત્રીજીવાર ચમક્યા.  'એ અેમ કહે છે કે હું મારો બિઝનેસ છોડીને ત્યાં નહીં આવી શકું. મેં બાળકનો જીવ જોખમમાં છે એવું જણાવ્યું, તો એણે કીધું કે ભલે બાળકનું જે થવું હોય તે થાતું' આ વાત સાંભળીને મારા દિમાગમાં 'અજવાળું-અજવાળું' થઈ ગયું. એ દિવસોમાં હું શેરલોક હોમ્સની વાર્તાઓ ખૂબ વાંચતો હતો. 'સિમ્પલ, માય ડિયર વોટ્સન, સિમ્પલ! ઇટ ઇઝ નથિંગ બટ ગ્રે સેલ્સ ઓફ ધ બ્રેઇન!' આ મારું પ્રિય વાક્ય બની ગયું હતું. મારા મગજના 'ગ્રે' કોષોમાં ધમધમાટ શરૂ થઈ ગયો હતો.  મેં એક જ પ્રશ્ન પૂછ્યો, 'ડો. દેસાઈ, તમે સુરેશને એ જણાવ્યું કે વિમળાની જિંદગી પર પણ જોખમ છે?' 'હા, જણાવ્યું ને! તો એણે કીધું કે વાંધો નહીં. મેં તો એને તમારા હાથમાં સોંપી છે. તમે ઓપરેશન કરી નાખો. જો એને કંઈ થઈ જશે તો હું તમારો વાંક નહીં કાઢું. જેવી ઉપરવાળાની મરજી!' 'બધું સમજાઈ ગયું. ચાલો, ઊભા થાવ. આપણે દર્દીની સહી લઈને ઓપરેશન શરૂ કરી દઈએ. બીજા કોઈની સહીની જરૂર નથી.' મેં ડો. દેસાઈને ઊભા કર્યા. અેનેસ્થેટિસ્ટ આવ્યા એટલે ઓપરેશન શરૂ કર્યું. અમારાં બધાનાં નસીબ સારાં કે વિમળા બચી ગઈ અને એનો દીકરો પણ જીવી ગયો. સાંજના પાંચ વાગી ગયા હતા. ચાના કપ સાથે અમે રિલેક્સ થતા બેઠા હતા. ડો. દેસાઈએ પૂછ્યું, 'સર, મામલો શું હતો? મને સમજાવો.' 'સિમ્પલ, માય ડિયર ડો. દેસાઈ, વેરી સિમ્પલ! નેપાળની છોકરી. ગુજરાતનો પુરુષ. એનો અર્થ લવમેરજ. વિમળા પિયરમાં ન ગઈ એટલે લવમેરજવાળી વાત પાક્કી થઈ ગઈ. પિયરનો વિરોધ. હવે બીજી વાત. જો લવમેરેજ હોય તો સુરેશનો વિમળા તરફનો લવ કેમ દેખાતો નથી? એના માટે પત્ની વધુ મહત્ત્વની કે બિઝનેસ? એનો અર્થ કે ક્યાંક મોટી ગરબડ છે. સુરેશ દર અઠવાડિયે 4 દિવસ બહાર રહે છે. ક્યાં જાય છે? જો બિઝનેસ માટે જતો હોય તો વિમળાનાં કપડાં વગેરેમાં પૈસો કેમ દેખાતો નથી? એ તો સાવ લોઅર મિડલ ક્લાસની હોય તેવી દેખાય છે. આટલાથી જ સમજાઈ ગયું કે વિમળા એ સુરેશની ઉપપત્ની છે. એની અધિકૃત પત્ની બીજા શહેરમાં રહે છે. સુરેશ પણ ત્યાં જ રહે છે. માત્ર બે-ત્રણ દિવસ અહીં આવી જાય છે. સૌથી આખરી હિન્ટ ત્યારે મળી ગઈ, જ્યારે સુરેશે કહી દીધું કે બાળક મરે તો ભલે મરે! મતલબ કે એને ઓલરેડી બે-ત્રણ બાળકો છે જ. એ નથી ઇચ્છતો કે વિમળા ઉપરાંત એક વધારે સભ્યનો આર્થિક બોજો એને ઉઠાવવો પડે.' 'તમારી વાત હકીકત છે કે કલ્પના એ કેવી રીતે જાણી શકાય? ડો. દેસાઈએ શંકા વ્યક્ત કરી. હું ચા પૂરી કરીને જવા માટે ઊભો થયો, 'એ જાણવું હોય તો વિમળા હાજર છે. કાલે રાઉન્ડમાં એની તબિયતના સમાચાર પૂછ્યા પછી પૂછી લેજો. એ બધું જાણે છે. કહી દેશે.'

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "Keep_Mailing" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to keep_mailing+unsubscribe@googlegroups.com.
To post to this group, send email to keep_mailing@googlegroups.com.
Visit this group at https://groups.google.com/group/keep_mailing.
To view this discussion on the web visit https://groups.google.com/d/msgid/keep_mailing/CAH3M5Ot7fmqEmL_JVYQut5SP_JEu89mpTncxAPwAPCjUFbnVvw%40mail.gmail.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.